ترس از باختن،کروش را هم محتاط کرده بود!

 تیم ملی ایران در مرحله انتخابی بازیهای جام جهانی در مقابل قطر اصلا آن تیمی که باید در مقابل دیدگان 100 هزار تماشاگر یک بازی هجومی و با اعتماد بنفس را ارائه کند،نبود.کروش سرمربی نامدار فوتبال ایران که شرایط اردوی سفت و سختی را در این چند روزه برای بازیکنان و حتی خبرنگاران بوجود آورده بود،در این بازی از ترکیب خوبی استفاده نکرده بود.به اعتقاد بنده در تیم ملی ایران در چنین بازیهای که درصد برد تیم کشورمان زیاد است و گرفتن  سه امتیاز بازی خیلی ضروری و به قولی واجب می باشد،استفاده توام از دو هافبک دفاعی اصلا کار اصولی و صحیحی به نظر نمی رسید.به عقیده حقیر از بین نکونام و تیموریان یک بازیکن نمی بایست در ترکیب تیم ملی قرار می گرفت و بجای یکی از این دو بازیکن علی کریمی یک خط به عقب تر می آمد وظیفه بازی سازی و توپ رسانی را از مرکز زمین برای مهاجمین تیم ملی را به عهده وی می گذاشت.

کروش با قرار دادن کریمی پشت سر مهاجم نوک تیم ملی می خواست از حرکات تکنیکی و دربیل های منحصر به فرد وی در پشت محوطه جریمه و حتی درون هجده قدم به خوبی بهره ببرد که در این کار تا حدودی موفق بود.اما بازیکنان میانی تیم ملی بخصوص جواد نکنونام در مرکز زمین اصلا نتوانستند فاصله بوجود آمده بین خط هافبک با خط حمله را به خوبی پر کنند و انتقال دهنده و پخش کنننده توپ های میانه میدان باشند.اگر خوب دقت کرده باشیم بازیکنان تیم ملی دائما سعی می کردند از کناره های خط و جناحین تیم ملی قطر توپ را یا اورلپ کنند و یا مدافعین مستقیم خود را دور بزنند و در نهایت برای مهاجم هدف توپ را ارسال نمایند.این ناکتیک بارها با موفقیت انجام شد اما ضعف تیم ملی ایران از استفاده نکردن از توپ های سومی بود که پشت خط دفاع قطر قرار می گرفت و هیچ هافبک و کلا بازیکنی از ایران برای استفاده کردن از این توپ های سرگردان وجود نداشت.فقط یکبار در نیمه دوم این آندو تیموریان بود که از بدست آمدن همچین توپهای پشت  مدافعین قطر استفاده کرد و یک خطر جدی را روی در وازه این تیم عربی بوجود آورد.

وقتی کروش بر روی تاکتیک انتخابی خود اصرار می ورزد باید به مدافعین خود نیز این نکته را بارها گوشزد کند که در زمان ارسال چنین توپ های توسط هافبکهای ایران بر روی دروازه حریف به خط هافبک بیشتر نزدیک شوند تا بازیکنان میانی و بخصوص دو هافبک تدافعی ما بتوانند پشت سر مهاجمین خود قرار بگیرند و در نهایت از فضاهای بدست آمده در زمان ارسالها و مهیا شدن ضربه زدن به توپ های سوم بتوانندبا شوتزنی های خود به گل برسند.مع الوصف بنده به عنوان یک هوادار معمولی فوتبال که اصلا در اندازه ای نیستم که بخواهم از کروش سرمربی نامدار ایران انتقاد کنم ،عقیده دارم در این بازی سرمربی تیم ملی ترکیب تیمش را دفاعی چیده بود و بهتر است بگوییم کروش نشان از ترس از دست دادن امتیاز و نباختن از اکثر بازیکنانی که در حالت دفاع بهتر عمل می کنند استفاده کرد.
 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: